Daycare
Blijf op de hoogte en volg Marlies
10 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Bronkhorstspruit
Vandaag kregen we te horen dat we naar de daycares in de townships zouden gaan. Dit is voor ons de eerste keer dat we erheen kunnen. Dit kon de afgelopen dagen niet i.v.m. de strikes die nog aan de gang waren. Het bleek dat veel mensen hadden gehoord dat ze morgen wel weer verder zouden gaan met de strikes, dus konden we vandaag naar de daycares.
Onderweg werd ik wel even stil. We reden over de wegen waar de strikes zich hadden plaats gevonden. Op de wegen lagen verbrande banden, verbrand hout en vernielde spullen. Ook bij een township was te zien dat het politiestation en het medical center in de brand had gestaan. Nu zag ik met mijn eigen ogen wat voor schade er was aangericht. We hadden uiteraard wel verhalen gehoord, maar als je zelf ziet wat er uiteindelijk gebeurd is dringt het pas tot je door. We zullen dus wel zien hoe het morgen en de dagen erna zal gaan met de strikes.
Het was erg leuk om nu eindelijk de daycares te zien. Dit is een soort dagopvang waar kinderen naartoe komen die ook een (meervoudige) beperking hebben. Eigenlijk hetzelfde als hier op Sizanani, alleen slapen ze daar dus niet. De kindjes waren allemaal erg lief en de staff vertelde van alles over de kinderen.
Ik zal hier zelf minder te vinden zijn aangezien ik mijn stage echt op Sizanani doe, maar de 3 Nederlandse meiden die hier hun onderzoek doen zullen wel regelmatig naar de daycares moeten.
Marthe zei dat, als we nog boodschappen moesten doen, we dat beter op de terugweg van de daycares konden doen aangezien we niet weten hoe het de komende dagen zal zijn met de strikes. Dit hebben we dus nog aan het einde van de middag gedaan. Ook heb ik gelijk een simkaart en een telefoontje gekocht zodat we bereikbaar zijn voor de mensen hier. Ik heb weer een mooie Nokia dus ik ben intens blij met mijn nieuwe telefoon die ik voor wel 12 euro heb gekocht.
Deze dag heb ik dus eigenlijk helemaal geen kinderen gezien hier op Sizanani, omdat we de hele dag in de weer zijn geweest met die daycares. We gingen om 9.15 uur weg vanochtend en waren pas om 15.15 weer terug. Een lange dag dus. Nu zit ik heerlijk even te relaxen op de bank. Misschien dat ik zo nog even in het zonnetje ga zitten. Vanavond eten we heerlijk een groentelasagne.
Aankomende vrijdag is het natuurlijk weer Valentijnsdag en heeft Marthe aan ons de taak gegeven om wat te verzinnen voor de kinderen hier. We zijn van plan om wat decoratie hartjes te maken zodat we die kunnen ophangen in de huiskamers. Karoline (het Duitse meisje die hier zit) heeft vandaag met een aantal jongens valentijnskaarten gemaakt die ze voor iemand in gedachten hadden. Heel erg schattig dat ook zij daar zo mee bezig zijn.
Speciaal voor mijn eigen Valentijn: we zijn deze Valentijn helaas niet bij elkaar, maar uiteraard ben ik je niet vergeten!
Liefs,
Marlies
Onderweg werd ik wel even stil. We reden over de wegen waar de strikes zich hadden plaats gevonden. Op de wegen lagen verbrande banden, verbrand hout en vernielde spullen. Ook bij een township was te zien dat het politiestation en het medical center in de brand had gestaan. Nu zag ik met mijn eigen ogen wat voor schade er was aangericht. We hadden uiteraard wel verhalen gehoord, maar als je zelf ziet wat er uiteindelijk gebeurd is dringt het pas tot je door. We zullen dus wel zien hoe het morgen en de dagen erna zal gaan met de strikes.
Het was erg leuk om nu eindelijk de daycares te zien. Dit is een soort dagopvang waar kinderen naartoe komen die ook een (meervoudige) beperking hebben. Eigenlijk hetzelfde als hier op Sizanani, alleen slapen ze daar dus niet. De kindjes waren allemaal erg lief en de staff vertelde van alles over de kinderen.
Ik zal hier zelf minder te vinden zijn aangezien ik mijn stage echt op Sizanani doe, maar de 3 Nederlandse meiden die hier hun onderzoek doen zullen wel regelmatig naar de daycares moeten.
Marthe zei dat, als we nog boodschappen moesten doen, we dat beter op de terugweg van de daycares konden doen aangezien we niet weten hoe het de komende dagen zal zijn met de strikes. Dit hebben we dus nog aan het einde van de middag gedaan. Ook heb ik gelijk een simkaart en een telefoontje gekocht zodat we bereikbaar zijn voor de mensen hier. Ik heb weer een mooie Nokia dus ik ben intens blij met mijn nieuwe telefoon die ik voor wel 12 euro heb gekocht.
Deze dag heb ik dus eigenlijk helemaal geen kinderen gezien hier op Sizanani, omdat we de hele dag in de weer zijn geweest met die daycares. We gingen om 9.15 uur weg vanochtend en waren pas om 15.15 weer terug. Een lange dag dus. Nu zit ik heerlijk even te relaxen op de bank. Misschien dat ik zo nog even in het zonnetje ga zitten. Vanavond eten we heerlijk een groentelasagne.
Aankomende vrijdag is het natuurlijk weer Valentijnsdag en heeft Marthe aan ons de taak gegeven om wat te verzinnen voor de kinderen hier. We zijn van plan om wat decoratie hartjes te maken zodat we die kunnen ophangen in de huiskamers. Karoline (het Duitse meisje die hier zit) heeft vandaag met een aantal jongens valentijnskaarten gemaakt die ze voor iemand in gedachten hadden. Heel erg schattig dat ook zij daar zo mee bezig zijn.
Speciaal voor mijn eigen Valentijn: we zijn deze Valentijn helaas niet bij elkaar, maar uiteraard ben ik je niet vergeten!
Liefs,
Marlies
-
11 Februari 2014 - 19:42
Opa En Oma:
Hallo Marlies,
Jullie zijn al aardig druk he???Hopelijk heb je nog even lekker in de zon kunnen zitten.Heel veel succes met de hartjes.Het zal best een gezellig gezicht zijn als de slingers hangen.De 14 Valentijns dag,maar gezellig Skype met Collin.We wensen je een fijne tijd toe.Dikke knuffel,opa en oma xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
