Druk dagje

Hier weer even een update van hoe het er hier allemaal aan toe gaat.
Zoals jullie allemaal weten was het gisteren Valentijnsdag. Ook op Sizanani werd hiervoor iets georganiseerd. Zoals ik al eerder had geschreven waren een aantal kinderen bezig geweest met het maken van valentijnskaarten die ze aan iemand wilden geven. Gister was dan de dag dat ze deze kaarten gingen uitwisselen.

Vanaf 1 uur was het zogenaamde ‘Valentijnsfeest’. Wij hadden allerlei decoratie gemaakt om de zaal in een zo goed mogelijke Valentijnssfeer om te toveren (zie foto’s op facebook). Langzaam kwamen de kinderen binnen en ze vonden het geweldig. Wij hadden ook nog Valentijnscupcakes gemaakt en deze vielen erg in de smaak bij de kids.

Op het moment dat we de Valentijnskaarten gingen uitdelen werden de kinderen een soort van verlegen. Op de een of andere manier snappen ze dan wel dat het om iets van liefde gaat. Ik heb heel veel leuke foto’s kunnen maken hiervan! Een leuke herinnering dus.

In de middag werd ik gevraagd door Monique (een verpleegster op Sizanani) of ik met haar mee wilde om een meisje, wat hier op Sizanani woont, op te halen uit het ziekenhuis in Pretoria. Die lag daar omdat ze een bepaalde operatie moest ondergaan aan haar buikje. Ze was weer ontslagen uit het ziekenhuis dus ze kon weer terug naar Sizanani.
Om een lang verhaal kort te maken, we reden hier om kwart voor 2 weg en we waren pas rond half 6 weer terug op Sizanani. Erg vermoeiend dus om de hele dag zo lang in de auto te zitten.
Het meisje is wel super schattig en was blij dat ze weer weg mocht uit het ziekenhuis.

Gisteravond hebben we lekker thuis gegeten met alle meiden en daarna was het plan om even naar ‘De Stoep’ te gaan. Dit schijnt ‘de’ kroeg van Bronkhorstspruit te zijn. En aangezien het Valentijnsdag was wilden we wel even iets leuks doen.
Toen we daar binnen kwamen was het niet echt heel druk, eigenlijk best rustig. We hebben er 1 drankje gedaan en toen zijn we eigenlijk weer weg gegaan. Ook waren we allemaal best moe dus dat was ook een reden dat we niet zo heel lang wilden blijven.
’s Avonds ben ik naar huis gereden. Aan het links rijden ben ik nu ook wel gewend. In het begin is het even raar, maar zodra je het vaker doet is het toch wel ‘normaal’.

Het is nu weer weekend, alleen schijnt het zonnetje niet echt volop. Geen weer om buiten te zitten dus. Waarschijnlijk wordt het een beetje een schoonmaak dagje. Dat mag ook wel eens gebeuren!

Voor morgen hebben we ook niet echt veel plannen. Even lekker rustig aan voordat de nieuwe week weer begint.
Komende week maak ik nog een aantal afspraken met Marthe en dan ga ik echt beginnen met volop behandelen. Deze week was nog een beetje rommelig aangezien er voor de care takers een aantal trainingen gepland waren zodat zij de andere therapieën ook weer kunnen starten.
Nu dat allemaal voorbij is, kan ik ook gaan beginnen. Ik ben heel benieuwd.
De kinderen die ik ga behandelen heb ik wel al een keer kunnen spreken over waaraan ze precies willen werken tijdens de therapie en ook heb ik gekeken wat hun lichamelijke functies zijn op dit moment zodat ik weet waar ik aan kan werken.

Nou volgende week dus beginnen met alle therapieën en dan horen jullie weer van mij!

Liefs,
Marlies