Indrukwekkende dag
Blijf op de hoogte en volg Marlies
12 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Bronkhorstspruit
Vandaag was een hele drukke, maar vooral indrukwekkende dag. In mijn vorige verslag schreef ik dat er een kindje was overleden van Sizanani. Vanochtend was hiervan de begrafenis. Deze dienst begon al om 7 uur ’s ochtends in Ekangala, een township op zo’n 15 minuten rijden hier vandaan. Het begon met een kerkdienst waarbij een aantal mensen een korte toespraken over haar hielden. Wat opvallend is om te zien is dat er heel veel mensen naar zo’n dienst komen die de ouders en het kind eigenlijk helemaal niet kennen. Het is heel gebruikelijk om naar een begrafenis te gaan van iemand uit je ‘community’ om respect te tonen aan de familie.
Na deze dienst in de kerk reden we met een hele stoet van Ekangala terug naar Bronkhorstspruit om uiteindelijk daar het meisje te begraven.
Het is de traditie dat de community hun ‘eigen’ mannen moet regelen om het graf te graven en vervolgens weer te vullen. De vrouwen staan er dan omheen en zingen vooral heel veel liederen in het Zulu. Op de één of andere manier ziet het er toch een beetje vrolijk uit. Dat is heel raar om te zeggen, maar dat komt vooral omdat er ook een beetje gedanst wordt tijdens het zingen. Het is ook meer dat ze deze dag zien als het ‘vieren’ wat een mooi leven de persoon heeft gehad in plaats van treurig zijn om het overlijden.
Uiteindelijk is het verhaal achter dit gestorven kindje wel heel erg triest. Het is namelijk zo dat ze in het verleden verkracht is door een oom en dat haar moeder vanaf dat moment niet meer naar haar heeft omgekeken. Ook is ze nooit naar Sizanani gekomen om te kijken hoe het met haar kindje ging. Hierover is de staff van Sizanani eigenlijk heel erg boos aangezien ze vandaag wel op de begrafenis was. Ze zien haar als een moeder die haar eigen kind eigenlijk helemaal niet goed kent. Dit blijft altijd treurig natuurlijk.
Wat ook heel indrukwekkend was om te zien was de begraafplaats. Dit was een vrij nieuwe open ruimte. Het was echt mega groot, maar ik schrok ervan hoeveel graven er nu al waren. Als ik zo een beetje op de bordjes zat te kijken waren er ook heel veel jonge kinderen begraven. Dat blijft altijd schokkend om te zien, maar hier komt dat gewoon veel meer voor. Het blijft voor mij altijd onnatuurlijk als een moeder haar kind moet begraven.
Nadat het kindje begraven was, reden we met alle auto’s weer terug naar Ekangala om uiteindelijk daar met alle mensen te eten. Dit eten was verzorgd door de group home van Sizanani. Het was een heerlijke maaltijd.
Uiteindelijk waren we pas om half 12 weer terug. Toen we weer thuis waren, was ik ook helemaal uitgeput. Je krijgt zo veel indrukken op zo’n ochtend. Uiteraard moest ik ’s middags wel weer therapie geven. In eerste instantie had ik hier eigenlijk helemaal geen fut meer voor, maar als je dan weer die lieve gezichtjes van de kinderen hier op Sizanani ziet dan heb je weer volop energie.
Sinds gisteren ben ik hier ook begonnen met sporten. Er is hier namelijk een kleine gym op het terrein waar ik de sleutel van heb gekregen. Op deze manier kan ik toch nog een beetje blijven sporten. Ik mis het hockeyen namelijk heel erg!! Gisteren en vandaag heb ik aan het einde van de dag een uurtje gesport, maar vanaf morgen ga ik het in de ochtend doen. Iedere ochtend van half 7 tot half 8. Uiteraard niet in het weekend want ik moet ook wel een beetje vrije ochtenden hebben haha!
Vanavond is de helft van ons huisgezelschap uiteten in het dorp. Ik ben samen met Nicky en Mirte thuis gebleven, omdat we best moe zijn en even lekker thuis wilden blijven. Ieder wat wils uiteraard.
We gaan zo even een lekker avondmaal in elkaar flansen en dan lekker een filmpje kijken op de bank. Ook ga ik niet te laat naar bed aangezien ik vanochtend al om kwart voor 6 op was voor de begrafenis en morgenochtend moet ik natuurlijk ook weer vroeg op aangezien ik dan ga sporten.
Komende vrijdag komt het nichtje van Marthe hier een maand op Sizanani. Weer een gezelschap erbij. Een onwijs gezellige boel. We hebben nog niet echt concrete plannen voor dit weekend dus dat zien we allemaal wel.
Tot het volgende verhaal!
Liefs,
Marlies
Na deze dienst in de kerk reden we met een hele stoet van Ekangala terug naar Bronkhorstspruit om uiteindelijk daar het meisje te begraven.
Het is de traditie dat de community hun ‘eigen’ mannen moet regelen om het graf te graven en vervolgens weer te vullen. De vrouwen staan er dan omheen en zingen vooral heel veel liederen in het Zulu. Op de één of andere manier ziet het er toch een beetje vrolijk uit. Dat is heel raar om te zeggen, maar dat komt vooral omdat er ook een beetje gedanst wordt tijdens het zingen. Het is ook meer dat ze deze dag zien als het ‘vieren’ wat een mooi leven de persoon heeft gehad in plaats van treurig zijn om het overlijden.
Uiteindelijk is het verhaal achter dit gestorven kindje wel heel erg triest. Het is namelijk zo dat ze in het verleden verkracht is door een oom en dat haar moeder vanaf dat moment niet meer naar haar heeft omgekeken. Ook is ze nooit naar Sizanani gekomen om te kijken hoe het met haar kindje ging. Hierover is de staff van Sizanani eigenlijk heel erg boos aangezien ze vandaag wel op de begrafenis was. Ze zien haar als een moeder die haar eigen kind eigenlijk helemaal niet goed kent. Dit blijft altijd treurig natuurlijk.
Wat ook heel indrukwekkend was om te zien was de begraafplaats. Dit was een vrij nieuwe open ruimte. Het was echt mega groot, maar ik schrok ervan hoeveel graven er nu al waren. Als ik zo een beetje op de bordjes zat te kijken waren er ook heel veel jonge kinderen begraven. Dat blijft altijd schokkend om te zien, maar hier komt dat gewoon veel meer voor. Het blijft voor mij altijd onnatuurlijk als een moeder haar kind moet begraven.
Nadat het kindje begraven was, reden we met alle auto’s weer terug naar Ekangala om uiteindelijk daar met alle mensen te eten. Dit eten was verzorgd door de group home van Sizanani. Het was een heerlijke maaltijd.
Uiteindelijk waren we pas om half 12 weer terug. Toen we weer thuis waren, was ik ook helemaal uitgeput. Je krijgt zo veel indrukken op zo’n ochtend. Uiteraard moest ik ’s middags wel weer therapie geven. In eerste instantie had ik hier eigenlijk helemaal geen fut meer voor, maar als je dan weer die lieve gezichtjes van de kinderen hier op Sizanani ziet dan heb je weer volop energie.
Sinds gisteren ben ik hier ook begonnen met sporten. Er is hier namelijk een kleine gym op het terrein waar ik de sleutel van heb gekregen. Op deze manier kan ik toch nog een beetje blijven sporten. Ik mis het hockeyen namelijk heel erg!! Gisteren en vandaag heb ik aan het einde van de dag een uurtje gesport, maar vanaf morgen ga ik het in de ochtend doen. Iedere ochtend van half 7 tot half 8. Uiteraard niet in het weekend want ik moet ook wel een beetje vrije ochtenden hebben haha!
Vanavond is de helft van ons huisgezelschap uiteten in het dorp. Ik ben samen met Nicky en Mirte thuis gebleven, omdat we best moe zijn en even lekker thuis wilden blijven. Ieder wat wils uiteraard.
We gaan zo even een lekker avondmaal in elkaar flansen en dan lekker een filmpje kijken op de bank. Ook ga ik niet te laat naar bed aangezien ik vanochtend al om kwart voor 6 op was voor de begrafenis en morgenochtend moet ik natuurlijk ook weer vroeg op aangezien ik dan ga sporten.
Komende vrijdag komt het nichtje van Marthe hier een maand op Sizanani. Weer een gezelschap erbij. Een onwijs gezellige boel. We hebben nog niet echt concrete plannen voor dit weekend dus dat zien we allemaal wel.
Tot het volgende verhaal!
Liefs,
Marlies
-
12 Maart 2014 - 17:50
Sanne:
Jeetje Marlies wat heftig!! Heel begrijpelijk dat je na zo'n ochtend geen fut meer hebt. Bijzonder ook om mee te maken! Lekker dat je kan sporten! Dat is iets wat ik ook zeker had gemist in de tijd dat ik er was. Goed om te weten haha! Nog een fijne avond en het blijft leuk en bijzonder om je verhalen te lezen! Geniet er nog van! x -
12 Maart 2014 - 17:52
Noortje:
Wat maak je een mooie maar ook minder mooie dingen mee. Maar het blijft zo te lezen een mooie reis! Geniet er nog van!! Kus -
12 Maart 2014 - 19:13
Denise:
Je bent een topper ik ben heel erg trots oo jou! X Denise -
12 Maart 2014 - 21:45
Judith:
Pff heftig verhaal! Wel bijzonder om mee te maken lijkt me.
Weer mooi geschreven Lies! -
12 Maart 2014 - 22:07
Margriet V.d. Zanden:
Hi Marlies , what heftig en wat maak je veel mee. Ik Ben benieuwd hoe je op deze tijd gaat terugkijken als je weer in .nl bent. Groet Margriet -
13 Maart 2014 - 20:24
Opa En Oma Niehot:
Lieve marlies,
Zo dit vrije weekend,heb je echt verdiend hoot!!!!Na zo,n heftige week,toch weer een mooi verslag geschreven.Zo kunnen de thuis blijvers je goed volgen.Hopelijk past het nichtje van Marthe weer goed in jullie kringetje.Ja zo steunen jullie elkaar.Ben je al op de helft,van je verblijf?????We wensen je een rustiger week toe,en blijf genieten.Dikke knuffel,opa en oma Niehot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
